به گزارش پایگاه خبری۲٠۲٠، فهرست تازه تیم ملی فوتسال بانوان که با تصمیم شهرزاد مظفر منتشر شد، موجی از شگفتی و اعتراض را میان کارشناسان و هواداران برانگیخته است. 

در حالی که همه انتظار داشتند بازگشت مظفر به نیمکت، سرآغاز پوست‌اندازی و دمیدن روح تازه به ترکیب تیم ملی باشد، او بار دیگر راه آسان اما پرخطر را انتخاب کرد: اعتماد بی‌چون‌وچرا به همان چهره‌های تکراری و سالخورده.

بزرگ‌ترین شوک این فهرست، حذف فاطمه حسینی، خانم‌گل بلامنازع لیگ برتر فصل گذشته است؛ بازیکنی که در تیمی گمنام مانند نفت امیدیه، با عملکردی خیره‌کننده نشان داد شایستگی پوشیدن پیراهن ملی را دارد. خط زدن او، نه فقط یک تصمیم فنی ساده، بلکه پیامی روشن به نسل جوان فوتسال بانوان است: «درخشش در لیگ اهمیتی ندارد، فقط نام‌های قدیمی جواز ورود به تیم ملی را دارند!»

منتقدان می‌پرسند: آیا تیم ملی باید زمین تمرین بازیکنان باسابقه باشد یا سکوی پرش استعدادهای آینده؟

اصرار مظفر بر نام‌های تکراری همچون فرشته کریمی، نسیمه غلامی، فرزانه توسلی، سارا شیربیگی و غیره، اگرچه شاید برای کوتاه‌مدت به انسجام کمک کند، اما در بلندمدت راهی جز فرسودگی و فروپاشی نسل ملی باقی نخواهد گذاشت.

بی‌انگیزگی نسل تازه، بزرگ‌ترین خطری است که امروز تیم ملی را تهدید می‌کند. وقتی ستاره‌ای مثل حسینی کنار گذاشته می‌شود، چه امیدی برای دیگر جوانانی می‌ماند که با تلاش شبانه‌روزی در لیگ می‌درخشند؟ این بی‌اعتنایی، آینده تیم ملی را به قهقرا خواهد برد.

در آستانه جام جهانی، تیم ملی بانوان بیش از هر زمان دیگری نیازمند ترکیب تجربه و جوانی است. اما تصمیمات اخیر مظفر نشان می‌دهد او راهی برگزیده که نه به آینده فکر می‌کند و نه به انگیزه نسل تازه. اگر همین مسیر ادامه یابد، فوتسال بانوان ایران با مظفر، به جای صعود جهانی، در باتلاق تکرار و عقب‌گرد غرق خواهد شد.

انتهای پیام /