به گزارش پایگاه خبری ۲٠۲٠، رضا سپندار که نامش با ثبات، رهبری و تعصب گره خورده، سرانجام در سکوتی سنگین و به دلیل مسائل شخصی از تیمی جدا شد که خانه دوم او بود. جدایی‌اش، نه فقط برای سن‌ایچ، که برای کل فوتسال ایران، یادآور پایانی بر یکی از باوفاترین روایت‌های بازیکن-باشگاه است.

رضا سپندار نه صرفاً یک بازیکن، که شناسنامه‌ای زنده از دوران طلایی سن‌ایچ بود. او بازوبند را با غرور بر بازو بست، در سخت‌ترین روزها پشت تیم ایستاد و در میدان، فراتر از نقش یک کاپیتان ظاهر شد.

با این حال، آنچه «مشکلات شخصی» عنوان شده، بیش از آن‌که دلیلی برای جدایی باشد، نشانه‌ای است از بحرانی که شاید می‌شد آن را مدیریت کرد. انتظار می‌رفت داود باقری، مدیرعامل باشگاه، با درایت و تعامل، مانع از این وداع تلخ شود؛ چرا که حفظ بازیکنی با چنین جایگاه و سابقه‌ای، صرفاً یک تصمیم فنی نیست، بلکه مسئله‌ای هویتی برای باشگاه سن‌ایچ بود.

حالا سن‌ایچ، نه فقط یک کاپیتان، که بخشی از هویت خود را از دست داده است.

انتهای پیام /