به گزارش پایگاه خبری ۲٠۲٠، با آغاز فصل تابستان، بازار نقل‌وانتقالات در لیگ‌های فوتبال و فوتسال بانوان ایران نیز کم‌کم گرم می‌شود؛ باشگاه‌ها در حال تدارک تیم‌هایی برای فصل جدید هستند و انتظار می‌رود رقابت‌های رسمی از اواخر تابستان آغاز شود. با این حال، در شرایطی که عمده توجه‌ها به تیم‌های مردان معطوف شده، برخی تحولات در ورزش زنان—به‌ویژه در باشگاه استقلال—نه‌تنها نویدبخش نیست بلکه از بی‌ثباتی و تصمیم‌گیری‌های غیرشفاف حکایت دارد.

در ماه‌های گذشته، باشگاه استقلال مانور رسانه‌ای قابل توجهی درباره ورود جدی به ورزش زنان انجام داد و از برنامه‌هایی برای تیم‌داری در سه رشته فوتبال، فوتسال و بسکتبال بانوان سخن گفت. اما نگاهی به تحولات اخیر، به‌ویژه ماجرای ناکام ماندن همکاری با شهرزاد مظفر، نشان می‌دهد که فاصله‌ای معنادار میان شعارها و واقعیت‌های اجرایی در این باشگاه وجود دارد.

در نخستین گام برای ورود به فوتسال بانوان، استقلالی‌ها سراغ چهره‌ای شناخته‌شده رفتند: شهرزاد مظفر؛ مربی‌ای با سابقه قهرمانی آسیا در کارنامه ملی که می‌توانست اعتبار و انگیزه‌ای مضاعف برای آغاز فعالیت فوتسال بانوان در این باشگاه باشد. حتی فریده شجاعی، عضو هیئت مدیره استقلال، از نهایی‌شدن حضور مظفر روی نیمکت تیم فوتسال بانوان خبر داد. اما چند هفته بعد مشخص شد هیچ قرارداد رسمی‌ای میان طرفین امضا نشده و مظفر نیز با پذیرش پیشنهاد هدایت تیم ملی فوتسال بانوان، از همکاری با استقلال انصراف داده است.

این عقب‌نشینی در حالی رخ داده که باشگاه استقلال در ماه‌های اخیر بارها از تعهد خود نسبت به توسعه ورزش زنان سخن گفته بود. اکنون نه خبری از تشکیل تیم فوتسال بانوان استقلال به گوش می‌رسد، نه نشانه‌ای جدی از فعالیت در لیگ برتر فوتبال یا بسکتبال زنان دیده می‌شود. آنچه در عمل مشاهده می‌شود، مجموعه‌ای از وعده‌ها بدون برنامه‌ریزی شفاف و بدون خروجی ملموس است.

در شرایطی که ورزش زنان ایران با چالش‌هایی نظیر کمبود منابع، بی‌توجهی رسانه‌ای و ضعف زیرساختی روبه‌روست، حضور باشگاه‌های بزرگی همچون استقلال می‌توانست نقش محرکی در مسیر رشد این بخش ایفا کند. اما به نظر می‌رسد حداقل در کوتاه‌مدت، نباید انتظار نقش‌آفرینی مؤثر از سوی این باشگاه در ورزش زنان داشت—مسیری که حتی قبل از آغاز، به نظر می‌رسد در حال محو شدن از دستور کار است.

انتهای پیام /