به گزارش پایگاه خبری ۲۰۲۰، انتخاب سالار آقاپور به‌عنوان بهترین بازیکن فوتسال آسیا در سال ۲۰۲۵ بدون تردید افتخاری بزرگ برای ایران است؛ اما اظهارات اخیر او درباره فقط، نقش وحید شمسایی در پیشرفت فوتسالی‌اش، واکنش‌های گسترده‌ای را در میان اهالی این رشته برانگیخته است.
بر اساس اسناد رسمی فدراسیون فوتبال، آقاپور پیش از دوران حضور شمسایی، توسط علی صانعی (معمار فوتسال ایران) به تیم ملی جوانان دعوت شد و در المپیک آرژانتین به میدان رفت. او سپس با نظر حمید شاندیزی در مسابقات قهرمانی امیدهای آسیا درخشش داشت و در ادامه توسط محمد ناظم‌الشریعه، سرمربی وقت تیم ملی، به ترکیب تیم بزرگسالان راه یافت.
آقاپور پس از دریافت جایزه بهترین بازیکن سال فوتسال آسیا، در گفت‌وگویی عجیب اظهار کرد:«حضور و رشد بازیکنان جوان در تیم ملی نتیجه نگاه وحید شمسایی است.»
این جمله، هرچند ظاهراً نوعی قدردانی از سرمربی فعلی تیم ملی محسوب می‌شود، اما در واقع بی‌توجهی آشکار به نقش مربیان گذشته است؛ مربیانی که از یک استعداد گمنام، بازیکنی ملی و تأثیرگذار ساختند.
طبق مستندات فدراسیون و اظهارات اعضای وقت کادر فنی تیم ملی، آقاپور در سال ۲۰۱۸ با هدایت علی صانعی به تیم ملی جوانان دعوت شد و یک سال بعد، در حالی که هنوز ۱۸ سال نداشت، توسط حمید شاندیزی و ناظم‌الشریعه شناسایی و به رده امید و بزرگسالان معرفی شد. در آن زمان، او در تیمی گمنام بازی می‌کرد و با حمایت حامد نجفی، مدیرعامل وقت مس سونگون، به این باشگاه پیوست تا زمینه حضورش در اردوهای تیم ملی فراهم شود.
در بخش بزرگسالان ناظم‌الشریعه نخستین مربی‌ای بود که به استعداد او اعتماد کرد و نامش را در فهرست تیم ملی بزرگسالان برای تورنمنت‌های تایلند و بلاروس قرار داد. آقاپور حتی در بازی‌های تدارکاتی پیش از جام جهانی نیز به میدان رفت، اما به دلیل کم‌تجربگی از فهرست نهایی کنار گذاشته شد؛ تمامی این مراحل سال‌ها پیش از دوران شمسایی رقم خورد.
به باور کارشناسان و پیشکسوتان فوتسال، این اظهارات نوعی تحریف واقعیت و بی‌اخلاقی ورزشی است. فراموش کردن زحمات مربیانی که مسیر رشد را برای یک بازیکن هموار کردند، در قاموس حرفه‌ای‌گری نمی‌گنجد.
در تاریخ فوتبال ایران، نمونه‌های فراوانی از قدرشناسی واقعی دیده می‌شود؛ از علی دایی که هرگز حمایت‌های ناصر حجازی در روزهای گمنامی‌اش را فراموش نکرد، تا مهدی طارمی که همواره از علی دایی به‌عنوان حامی اصلی دوران آغازین خود یاد کرده است.
اما به‌نظر می‌رسد سالار آقاپور در اوج افتخار، گذشته و حامیان خود را به فراموشی سپرده است. در دنیای حرفه‌ای ورزش، اخلاق، فروتنی و قدرشناسی به‌اندازه تکنیک و مهارت اهمیت دارد؛ و شاید همین یادآوری برای بازیکنی که امروز بر قله آسیا ایستاده اما گذشته‌اش را از یاد برده، کافی باشد تا بداند راه ماندگاری از مسیر احترام و یادکردن از کسانی می‌گذرد که درِ تیم ملی را برایش گشودند.
گفتنی است در مسیر باشگاهی مربیانی چون اکبر شیخلو، اسماعیل تقی پور، علی افضل، حمید بیغم و در بخش ملی، علی صانعی، حمید شاندیزی، محمدناظم الشریعه و وحید شمسایی تاثیر بسزایی در مسیر پیشرفت آقاپور داشته اند.
انتهای پیام /
مطالب مرتبط
